Registraties van videokunst
Bij online publicatie van registraties van videokunst is in beginsel toestemming nodig van de rechthebbende(n) van de vertoonde werken. In sommige gevallen is ook toestemming vereist van de maker(s) van de registratie.
Toelichting
Collectiehouders maken vaak registraties van de in het museum getoonde videokunst. Het kan bijvoorbeeld gaan om foto’s of videoregistraties van installaties, of reportages zoals op Arttube. Voor collectiehouders is het aan te raden om, wanneer de wens bestaat om die registraties op de een of andere manier online beschikbaar te maken, vooraf goede afspraken te maken met de rechthebbenden op de in beeld gebrachte videokunst én met de makers van die registraties.
De volgorde is in principe zo: om een registratie te maken van auteursrechtelijk beschermde videokunst is toestemming nodig van de rechthebbende(n) van in de registratie opgenomen werken. Tenzij sprake is van toegestaan citeren. Wat een registratie betreft kan ook sprake zijn van de toepasselijkheid van andere beperkingen op het auteursrecht. Zo is het o.g.v. artikel 16a Aw toegestaan om een werk kort te tonen in bv een film- of tv-reportage die over een actuele gebeurtenis wordt gemaakt (zoals bv de opening van een tentoonstelling of de aankoop van een werk).Vervolgens is van belang wie de registratie maakt. Op een registratie rust namelijk ook auteursrecht. Soms zal de collectiehouder de rechthebbende zijn. Maar vaak ook niet.
De Auteurswet bepaalt in Artikel 7 dat:
“Indien de arbeid, in dienst van een ander verricht, bestaat in het vervaardigen van bepaalde werken van letterkunde, wetenschap of kunst, dan wordt, tenzij tusschen [sic] partijen anders is overeengekomen, als de maker van die werken aangemerkt degene, in wiens dienst de werken zijn vervaardigd.”
De rechten op registraties die door medewerkers van instellingen als onderdeel van hun in dienstverband gemaakt zijn, komen dus toe aan de instelling – tenzij contractueel anders bepaald. Freelancers, stagiairs en vrijwilligers behouden echter wel de rechten over de werken die ze geproduceerd hebben – opnieuw tenzij dit contractueel anders is geregeld.